Dit is het verhaal van de totstandkoming van 178 DAYS .
Een Nederlandse veteraan komt niet ongeschonden terug van zijn missie, dat heeft ingrijpende gevolgen die de rest van zijn leven zullen beïnvloeden.
Ondanks dat hij inmiddels al jaren uit de oorlog is, wil dat niet zeggen dat de oorlog ook uit hem is. (PTSS) Hij zal dagelijks last blijven houden van de gevolgen hetgeen hem voorgoed ernstig beperkt in zijn functioneren.
Als hij na vele jaren enigszins tot rust lijkt te zijn gekomen maar de oorlog in zijn hoofd niet stopt, krijgt hij een ernstige terugval waarbij hij zich afvraagt of het leven met deze beperkingen allemaal nog wel de moeite waard is.
Dan gaat het roer om. Uit zelfbehoud besluit hij zich te richten op wat hij nog wél kan en niet wat hij niet meer kan. Temeer omdat blijkt dat hij daar kracht uit kan putten.
Bij de renovatie van het lekkende dak van zijn oude boerderij, dat door vele jaren achterstallig onderhoud hoognodig aan reparatie toe is, ontdekt hij onder de pannen van de zolder een goed verstopt hoopje textiel, dat hij naar beneden gooit waar het zich op de grond uitrolt en een oude Engelse gevechtsbroek blijkt te zijn.
De broek is ernstig gehavend en in de zak zit een niet afgevuurde 9mm kogel.
Als hij de zolder verder onderzoekt vindt hij ook nog een gebruikte morfine ampul en een baretembleem. Bij de viering van 75 jaar bevrijding stelt hij de gevonden spullen ter beschikking van een expositie over WOII.
Daarbij komt hij in contact met een aantal enthousiaste mensen die zich bezig houden met de geschiedenis van de bevrijding van het dorp.
Het zet hem aan het denken en besluit om te gaan onderzoeken wat er zich rond de oude boerderij heeft afgespeeld tijdens WOII.
Tijdens dit onderzoek komt hij terecht op de Website van Venray War Cemetery, waarbij hij het graf adopteert van de Britse militair George Williamson met de doelstelling alle graven weer een gezicht te geven.
Samen met een dorpsbewoner en contacten in Engeland ontdekken ze het verhaal van Kapt. Henry Shearer Taylor en zijn radioman op 29 nov. 1944.
Dan komt alles in een stroomversnelling als blijkt dat uitgerekend George Williamson direct betrokken is geweest bij hetgeen zich in de omgeving van de boerderij heeft afgespeeld.
Hij ontdekt dat hij de oorlog in zijn hoofd beter kan kanaliseren als hij zich focust op die andere oorlog, WOII, die weliswaar in het geheel niet te vergelijken valt met zijn missie, maar toch ook tal van overeenkomsten kent.
De afleiding, het weer hervinden van een doel, het research en de externe contacten die hij hiervoor moet aangaan doorbreken bovendien zijn isolement.
Hij kiest ervoor om door te gaan om op creatieve wijze vorm te geven aan zijn PTSS. en George Williamson weer een gezicht te geven door middel van het maken van een documentaire om zodoende het verhaal door te kunnen geven aan de volgende generaties.
De energie die hem dit oplevert doet hem beseffen dat ook andere veteranen en oud geüniformeerden van politie en brandweer (lotgenoten) hier baat bij kunnen hebben, en vraagt hen of ze denken dat dit project hen ook uit hun isolement kan helpen om weer in hun kracht te komen door te kijken naar wat ze nog wél kunnen.. Hij start dit empowerment project op samen met zijn trouwe missie maat die al vanaf het begin meewerkt.
Dat blijkt een schot in de roos!
Oude contacten worden weer aangehaald en er komen enthousiaste en dankbare reacties, ook de partners van de veteranen en overige lotgenoten zijn blij om te zien dat hun partner weer opleeft.
Tijdens de voorbereidingen en interviews komen ze ook in contact met andere mensen die enthousiast bevestigen dat dit verhaal het verdient om door gegeven te blijven worden en daarbij graag hun medewerking verlenen.
Het project ‘178 DAYS ‘ heeft inmiddels door de belangeloze medewerking van al die diverse mensen een sociale meerwaarde gekregen waarin een mooie brede maatschappelijke samenwerking is ontstaan tussen een groep mensen met het maken van de Docu en doorgeven van het verhaal van vrijheid als gezamenlijk doel.
Opdat we niet vergeten…
Geef een reactie